คำพังเพย คืออะไร?

คำพังเพย

        คำพังเพย  เป็นการกล่าวเปรียบเทียบแบบอุปมา ต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น  มีที่มาจากการกล่าวสืบต่อกันมาอย่างช้านาน  ที่เกิดขึ้นในการดำเนินชีวิตประจำวันของคนรุ่นก่อนๆ โดยทั่วไปจะมีความหมายแฝงอยู่ และมีลักษณะคล้ายกับสุภาษิต  คำพังเพยจะมีถ้อยคำที่คล้องจอง  ไม่ได้เน้นไปที่การสอนหรือให้คติสอนใจอย่างสุภาษิต  แต่คำพังเพยจะเป็นการกล่าวเปรียบเปรยหรืออาจกล่าวกระทบเสียดสีก็ได้
        ตัวอย่างคำพังเพย
        กรุงศรีอยุธยาไม่สิ้นคนดี  คำนี้เป็นคำพังเพยที่คนคงจะคุ้นหูคุ้นตากันไม่น้อย  หลายคนคงจะเคยเรียนประวัติศาสตร์และทราบกันดีอยู่แล้วว่า กรุงศรีอยุธยา เคยเป็นเมืองหลวงของไทยเรามาก่อน  มีประวัติศาสตร์การสู้รบที่ยาวนานกับประเทศเพื่อนบ้านหลายครั้งหลายคราจนแทบจะนับครั้งไม่ถ้วน  และไม่ว่าเหตุการณ์บ้านเมืองจะวุ่นวายมากสักเพียงใดก็จะมีวีรบุรุษ วีรสตรีลุกขึ้นมาปกป้องแผ่นดินในแทบทุกครา  ตัวอย่างเช่น สมเด็จพระนเรศวรมหาราช  สมเด็จพระศรีสุริโยทัย เป็นต้น
        กลิ้งครกขึ้นภูเขา  คำนี้หลายๆ คนจะคุ้นกันกับคำว่า "เข็นครกขึ้นภูเขา" แต่จริงๆ แล้วนั้นไม่ถูกต้อง  เพราะครกมีลักษณะที่กลม  ต้องล้มครกลงแล้ว "กลิ้ง" มิใช่ "เข็น" แต่อย่างใด  คำพังเพยคำนี้มีความหมายว่า เรื่องที่ได้รับมอบหมายหรือตั้งใจที่จะทำนั้นทำได้ยากลำบาก  แต่ก็ทำได้สำเร็จ  ต้องใช้ความพยายามและความสามารถในการทำ  เปรียบเสมือนกับการ กลิ้งครกขึ้นภูเขานั่นเอง